İçerisinde yaşadığımız kapitalist sömürü sistemi her geçen gün şiddetini daha da arttırıyor. Bir yandan koca bir işsizler ordusu yaratarak büyük bir kısmımızı açlık ve sefalete sürüklerken diğer yandan da geri kalan kısmımızı fabrikalara, işyerlerine tıkarak her türlü özgürlüğümüzü elimizden alıyor ve bunun karşılığında ise bizlere, sözde yaşamımızı devam ettirebileceğimiz bir asgari ücret veriyor.

Üretim sürecinden kopuk geçen uzun günler artık son buldu. Nihayet bir burjuva tarafından makul bulundum. Bir otomobil tamir servisinin resepsiyonunda müşteri danışmanı olarak işe başladım. İlk günler iş akışını anlamak için atölyelerde çeşitli işlere yardım ettim. Tanıştırıldığım işçilerin sıcak bir hoşgeldin için dahi vakit ayırmakta zorlanacak kadar işe kendilerini kaptırmış halleri beni bir hayli şaşırttı.

Bugünler tohum olmalı / Bütün dünyaya serpiştirilen / Çiçeklerden karanfil olmalı / Mücadelede ölenlerin kanı gibi / Kıpkırmızı / Bugünler tohum olmalı / Çiçeklerden menekşe olmalı / Masmavi / Denizde yitirilenlerin anısına. / Bugünler tohum olmalı / Ağaçlardan söğüt olmalı / Dallarında şiirler bezenmiş / Gölgesinde kır çiçekleri / Söğütle beslenen / Bugünler tohum olmalı / Meyvelerden nar olmalı / Oraya buraya saçılan / Faili meçhullerin anısına / Bugünler tohum olmalı / Memleket hasretiyle yanıp / Ölenlerin anısına / Bugünler tohum olmalı

Patronlar ve yasaları karşısında yapılacak birçok şey var aslında. İşçi sınıfının tarihi, sınıf mücadelesinin yasalarla sınırlanamayacağının örnekleriyle dolu. Netaş grevi militanlığı, coşkusu ve kararlılığıyla bugüne ışık tutan, işçi sınıfının bir kez kararlı bir biçimde yola çıktığında neler yapabileceğinin en canlı örneklerinden biridir. Netaş işçileri, 1980 darbesiyle grev ve toplu sözleşme yasasına kısıtlama getiren yasağı güçlü bir direniş örgütleyerek delmiş ve “bu yasalarla grev olmaz” diyenlere, kararlı olan işçilerin her türlü yasaya rağmen her türlü mücadeleyi verebileceklerini göstermişlerdi.

Yaşamla ölüm arasında gidip gelen sadece insanlık mı? Bir insan doğar, büyür, gelişir ve ölür. Peki diğer canlılar… Meselâ bir bitki, bir hayvan… Bunlar da insanlar gibi doğar, büyür ve ölür. Doğanın işleyiş kanunudur. Günümüzde hiçbir şey doğa kanunlarına göre işlemiyor. Sanayi devrimiyle birlikte doğaya artık hükmeden insanlık olmuştur. Hiçbir şey doğal hayatını yaşayamaz. Ne insanlar, ne bitkiler ne de hayvanlar.

Burjuva medya son zamanlarda olası İstanbul depremiyle ilgili olarak bir dizi demeçler vermeye başladı. Şu kadar insan ölecek, şu kadarı işsiz, şu kadarı evsiz kalacak diye rakamlar sıralanıyor. Ve buna dair yapılan başka bir şey yok. Ne de olsa burjuvalar için deprem, sel, fırtına gibi doğal afetlerin olması veya olmaması hiçbir şeyi değiştirmiyor.

İnsandaki değişim olgusunu fiziksel, duygusal, düşünsel her alanda açıklamaya çalışan bilimlerin ve bilim adamlarının ağızlarına almadıkları bir dönüşüm var ki, o da devrimci dönüşümdür. Devrimci olmak, düzene karşı olmaktır. Bugün kapitalizmin barbarlık çağında devrimci olmak aklı başında olmaktır. Aksi ise yabancılaşma, körleşme, aptallaşma ve burjuva siyasetle güdülmedir.

Bu düzende bir avuç patron, buna karşılık yüz milyonlarca işçi var. İşçi sınıfının büyük bir bölümü asgari ücret almakta. Hatta milyonlarca işçi asgari ücretin bile altında, kayıt dışı ve sigortasız çalıştırılıyor. Sendikalı işçilerin de durumu çok farklı değil. İşçi sınıfının küçük bir azınlığını oluşturan ve her geçen gün daha da küçülen bu kesim de genellikle asgari ücrete mahkûm edilmiş durumda.

Şemdinli’de Kürt halkını bombalayan devletle İstanbul’da grev çadırlarına saldıran, YÖK’e karşı çıkan öğrencileri coplayan devlet aynı devlettir. Tüm dertleri kapitalistlerin ortak çıkarlarını işçi sınıfına karşı korumak olan devletler dünyanın diğer yerlerinde de aynı şeyi yapıyorlar zaten. Orta Doğu’da “Büyük Orta Doğu Projesi”ni hayata geçirmek için savaşlar çıkaran, Afrika’da insanları hastalıktan, açlıktan öldüren, Fransa’da ve diğer ülkelerdeki göçmenleri faşizan uygulamalarla çileden çıkaran, gençleri uyuşturucu batağına sürükleyen yine kapitalist devletlerdir.

İş değiştirmekle ya da bireysel çözüm yolları aramakla bir yere varamayacağımızı, burjuva sınıfın bizi sömürmenin yanı sıra nasıl da bölüp parçalayarak gücümüzü zayıflattığını görüyoruz. Oysa dünyanın neresinde, hangi işkolunda çalışıyor olursak olalım, tüm işçilerin kaderi ortaktır. Dolayısıyla da, kaderimizi kendimiz belirlemek istiyorsak birleşmemiz ve mücadele etmemiz gerekiyor.

Dünyanın dört bir yanında kentleri yerle bir eden, evlerimizi bombalarla başımıza yıkan sermayedarların eli silahlı bekçileri, bugün de “kentsel dönüşüm projesi” adı altında gecekonduları dozerlerle, askerlerle, gözaltılarla işçi ailelerinin başına yıkıyor. Burjuvazi kendisinin egemen olduğu bu sistemde, kendi fabrikalarını özel mülkiyetin dokunulmazlığı adı altında kutsallaştırırken; işçilerin yaşadıkları yerlere gözünü dikmekten, oraları kârlı alanlar haline getirme planından vazgeçmiyor.

Yapılan araştırmalara göre, dünyada ve Türkiye’de kansere yakalanan hasta sayısında her yıl artış olduğu belirtiliyor. Kanser, vücuttaki hücrelerin denetimden çıkıp vücudun diğer bölümlerinden bağımsız ve kontrolsüz bir biçimde büyümeye başladığı bir hastalıktır.

Öğrenci hareketinin genel olarak durumunu yansıtan YÖK protestosu, bu sene de geçen yıllarda olduğu gibi katılımın daha da düştüğü bir biçimde gerçekleşti. İstanbul’da geçen yıllardan farklı olarak tek bir eylem yapıldı. Ankara’da ise iki farklı eylem gerçekleştirildi. Bu iki şehir dışında birçok yerde YÖK’ü protesto eylemleri gerçekleşti. Ancak bu yerlerdeki eylemler daha da zayıf oldular.