Geçtiğimiz hafta sonunda Sayısal Loto’yu bilen çıkmadı ve bir kez daha umutlar gelecek haftaya ertelendi. Sayısal Loto’nun altı trilyon devrettiğini yazdı gazeteler. Trilyonların biriktiğini duyanların “ağızları sulanıyor!” “Ya altı trilyon bana çıkarsa!” Her hafta, Sayısal Loto’yu bilen çıkmadığında, rakamlar katlanarak gelecek haftaya devrediyor.

Yaşadığım bir iş kazasını ve iş güvenliği sorununa dair düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Sektörün büyük firmalarından birinde çalışıyorum. Çalıştığım yer firmanın az işçi kullandığı ama kapasitesi yüksek fabrikalarından biri. Çalıştığım fabrikanın işçilerinin çoğu önceleri sendikal örgütlenme hatta grev deneyimi yaşamış.

Sosyal güvenlik sisteminde yeni bir reform önerisi adı altında Çalışma Bakanlığı bir metin yayınladı. Yapılmak istenen temel olarak sosyal güvenlik kurumlarını ortadan kaldırmak. Sosyal güvenlik, tanım olarak, sosyal koruma olarak değiştiriliyor. İşveren ile işçi yoksulluk sınırının üstünde aynı kategoride değerlendirilerek, işçinin sağlık hizmetini satın alabileceği saptanıyor taslakta.

Haziran ayının başından beri Kürdistan’da savaş yeniden başladı. Esasında TC’nin Kürt halkına karşı savaşı hiçbir zaman bitmedi; söz konusu olan Kongre-Gel’in dünya konjonktürünü de dikkate alarak TC’nin saldırılarına cevap vermesidir. Kimi şovenist sol ve reformist akımların, burjuva yazar-çizer takımının savaşı sanki Kürtler sürdürüyormuş gibi, TC’yi değil de Kongre-Gel’i eleştirmeleri, özünde Kürt halkının üzerine yağan bombaları onaylamaktan başka bir anlama gelmiyor.

12 Eylül faşist askeri darbesinin üzerinden 24 yıl geçtikten sonra 12 Eylül 2004 günü 78’liler Birliğinin girişimiyle Ankara’da 12 Eylül’ü protesto mitingi yapıldı.

Kapitalizmin ilk yıllarından bu yana burjuvazi göçmen işçilerin emek gücünü sömürmeye ihtiyaç duymuştur. Kapitalizmin gelişmesiyle birlikte kırın çözülüp kentlere akması ilk göçmen işçiler dalgasını yarattı. Ülke içinde başlayan göçmenlik giderek ücretli emeğin dünya üzerinde göçmenliğine kadar vardı. Hatta kapitalizmin geliştiği ilk dönem İngiltere’sinde topraklarından sürülen köylülerin şehirlere göçü sonucunda kentler kargaşa içine girdi.

Sınıf bilinçli işçiler, kazanmanın ancak kendi öz gücümüze, örgütlülüğümüze ve mücadele deneyimlerimize güvenmekle mümkün olduğunu bilirler. Görevimizin de bu deneyimi, bilgiyi tüm işçi kardeşlerimize ulaştırmak olduğunun bilincindeyiz.

Gerçek özgürlük ve barıştan ancak sınıfların, devletin ve sömürünün olmadığı bir toplumsal sistemde söz edilebilir. Bu toplum, alt evresinden, yani sosyalizmden başlayarak komünist toplumdur. Sınıfların ortadan kalkmasıyla gerçekleşecek olan gerçek barış için sınıf savaşlarına evet! Dünyaya barış işçiler savaşırsa gelecek!

Burjuvazi biz genç kuşakları tarih hafızasından yoksun bırakmadı sadece; sistemin selameti için bizleri kör de yaptı. Öğrencilere sürekli siyasetle uğraşmamaları, okullarını bitirip hayata atılmaları, kariyer yapmaları ve anne babalarını mutlu etmeleri anlatılır. Öyle bir koşullandırılmışız ki, siyasetle uğraşmak, okul hayatının ya da geleceğimizin son bulması demek! Öyle ya, siyasetle uğraşmakla “okuyup adam olma”yı boşa harcamış oluyoruz!

Bugün Türkiye solunda eğitim sorununun önemini kabul etmeyen kimse yok gibidir. Öyle ki burjuva “solu” da dahil bugün her parti ve her kitle örgütü eğitim sorununun önemini tekrarlamayı adet haline getirmiştir. Üzerinde bu kadar çok söz söylenen, yazılıp çizilen bu konunun ne anlama geldiğinin yeterince anlaşılabildiğini söylemek ise pek mümkün değildir.

Çayırova Boru fabrikası. 07.00–15.00 gündüz vardiyasına gelen işçiler arasındadır Ahmet Sağlam. İşbaşı yapılır ve görev yeri olan boru istiflerinin bulunduğu yere geçip çalışmaya başlar. Saat 10.30’da istifteki boru paketlerinden birinin bağlarının kopması sonucu yuvarlanan borular arasında sıkışır. Yardım ister, sesini kimseye duyuramaz.

Sömürü, sermaye ve üretim araçlarını elinde tutanların çalışan insanların ürettiklerinin büyük bir kısmına el koymalarıdır. Okuduğumuz Endüstri Meslek Liseleri de burjuvalara daha katmerli bir sömürü imkânı yaratmak üzere kurulmuştur. Mesleki bilgi edinmiş, ucuz işgücü yetiştiren kurumlardır okuduğumuz okullar.

Meslek lisesine gelen çocukların hepsi işçi ve emekçi çocukları. Zaten zengin çocuklarının meslek lisesinde işi ne? Okula kaydını yeni yaptıracak olan çocuklardan otuz milyon para isteniyor. Güya bunlar bağış içinmiş! Ne kadar doğru, ne kadar yanlış siz tahmin edin. Çocuklardan atölyedeki ilk senesinde eğe isteniyor. Daha sonra bu çocuklardan malzeme parası istiyorlar.