Savaş denince aklımıza bombardıman uçaklarıyla yerle bir edilmiş şehirler, yanmış, yıkılmış binalar, ölü insan bedenleri, göç yollarında hayata tutunmaya çalışan insanlar geliyor. Fakat savaş bu ilk ve en belirgin tahribatın ötesinde de bir yıkıma yol açıyor. Savaşlarda kullanılan silahların sebep olduğu toksik atıkların toprakta, suda, insan bedeninde yol açtığı tahribat ve yıkım hem savaşın yaşandığı coğrafyanın ötesine hem de uzun yıllara yayılıyor.

Tarih boyunca hiçbir toplumsal yapı kapitalizm kadar doğayı talan edip zarar vermedi. Kapitalizmin tarihsel çıkışsızlığının her alanda yarattığı kriz, doğada da yansımasını buluyor. Kapitalist üretim tarzının neden olduğu doğa tahribatı o denli büyük ve içinden çıkılmaz bir hâl almış durumda ki, küresel düzeyde bir ekolojik kriz yaşanıyor. Burjuva politikacıların ve sermaye sahiplerinin konuşmak dışında bir şey yapmayarak timsah gözyaşları dökmesi, gerçek hiçbir çözüm üretmemesi ekolojik krizi büyütüyor.

Ankara’nın çeşitli semtlerinde bulunan dört cemevi ve Alevi kurumu Muharrem orucunun ilk günü olan 30 Temmuzda saldırıya uğradı. Şah-ı Merdan Cemevi, Tuzluçayır Demokratik Alevi Dernekleri Ana Fatma Cemevi, Türkmen Alevi Bektaşi Vakfı ve Gökçebel Köy Derneğinin hedef alındığı bu faşist saldırı, başta Ankara olmak üzere pek çok kentte düzenlenen ortak basın açıklamalarıyla lanetlendi.

İlkinden 36 yıl sonra filmin devamı olarak “Top Gun: Maverick” vizyona girdi. Film vizyona girince bir türlü yaşlanmayan Tom Cruise’un performansı ve karizması tartışmaların ana konusu oldu. Ancak Top Gun’ın beyaz perdeye neden döndüğü, filmin militarist, şovenist niyetleri burjuva medyanın gündemine pek de girmedi.

Sömürge yıllarından 1930’lara, iç savaştan Bukele’nin diktatörlüğüne asırlar değişmiş olsa da emekçi halkların yaşadığı acılar değişmiyor. Orta Amerika’nın yüzölçümü bakımından en küçük ülkesi olan El Salvador’da halkın ezici çoğunluğu hâlâ yoksulluk içinde debelenirken, kapitalizm tarafından en aşağılayıcı ve insanlık dışı koşullara mahkûm ediliyor.

İran’da kadınların kendilerine dayatılan başörtülerini çıkarmasına ilişkin görüntü ve videoların sosyal ağlarda yayınlanması devam ediyor. “Başörtüsü Zorunluluğuna Hayır” ve “Başörtülü-Başörtüsüz” kampanyasında kadınlar, başörtüsü zorunluluğunu protesto edip tepkilerini göstermek ve kapanıp kapanmamaya özgürce karar verme haklarını vurgulamak için kendi fotoğraflarını ve videolarını çekerek yayınlıyorlar.

Mesele “gerçekçilik”se, sosyalizmin er ya da geç kurulacağını düşünmek, kapitalist düzenin uzun süre bu şekilde yaşamayı sürdürebileceğini düşünmekten çok daha gerçekçidir! Çelişkileri her alanda derinleştirip çözümsüz hale getiren kapitalizmin toplumsal bir devrimle yıkılmaması durumunda gidebileceği tek nokta, gezegenimizle birlikte kendini de imha etmesi olabilir.

Bugün Türkiye’de mevcut rejimin kadın ve sanat düşmanı olduğu, kültürel yaşamı çoraklaştırıp çölleştirdiği, insanların yaşam tarzına pervasızca müdahale ettiği doğru olsa da yasakların nedeni iktidarın kadınlara, sanata, kültüre, seküler yaşam tarzına düşmanlığı değildir. Çünkü bu saldırılar sadece sanatçıları, sadece kadınları ya da sadece seküler kesimleri değil tüm toplumu hedef almaktadır. Amaç tüm emekçiler ve toplum üzerinde sopa sallamaktır, tüm topluma gözdağı vermektir.

Alabildiğine derinleşen yoksullaşmayla birlikte demokratik işleyişin ilgasının üst üste bindiği koşullarda, Türkiyeli emekçilerin tepkisi benzer ülkelere kıyasla hayli düşük düzeyde kalıyor. Bunun neden böyle olduğuna dair birçok yanlış fikir düzen içi muhalif entelijansiya sayesinde geniş bir kitlede de yankı buluyor.

20 Temmuzda, Zaho’daki turizm beldesi Perex köyüne gelenlerin top atışına tutulması sonucunda 3’ü çocuk 9 Iraklı hayatını kaybetti, onlarcası yaralandı. Saldırının yapıldığı yer, değişik bölgelerden gelen çok sayıda insanın bulunduğu bir gezi ve piknik alanıydı; ölenlerin tamamıysa güney bölgelerinden gelen Iraklı Araplardı. Yıllardır izlenen savaş politikalarının yol açtığı bu vahim olay ciddi tepkilerle karşılandı.

Katliamın 7. yılında 33 sosyalist karanfili anmak, Suruç davası sürecinde yaşanan adaletsizliği anlatmak ve katliamın hesabının sorulacağını haykırmak için Temmuz ayı başından bu yana çeşitli illerde eylem ve etkinlikler yapılıyor. 20 Temmuz 2022 günü ise ölenlerin mezarları başında anmalar ve başta katliamın yaşandığı Suruç olmak üzere, İstanbul, Ankara, İzmir ve pek çok ilde basın açıklamaları yapıldı.