BDP’nin İstanbul Kazlıçeşme Meydanı’nda düzenlediği “İrademe Dokunma-Yarın Çok Geç Olmadan” mitingine on binlerce kişi katıldı. Miting programı saygı duruşuyla başladı. Konuşmaların yanı sıra, mitingde, KCK operasyonu adı altında İstanbul’da son iki ayda tutuklanan 150 BDP’li, akademisyen ve gazetecilerin ismi okundu. Her bir isim okunduğunda on binlerce kişi hep bir ağızdan “Li vir em” (Buradayım) diye haykırdı.

Rus Devriminin kadınları, tarihin en devrimci partisinin inşasında ter akıtmış, otokrasinin sonunu getiren Şubat devriminin kıvılcımını 8 Mart gösterileriyle çakmış, Ekim fırtınasının ve zorlu iç savaş yıllarının fedakâr militanları olarak, eşitliği ve özgürlüğü kazanma yolunda gerçekleştirilen tarihsel atılımların parçası haline gelmişlerdir. Kadının cinsel, sınıfsal ya da ulusal ezilmişliğinin ortadan kaldırılmasının toplumsal bir devrim sorunu olduğunu kavrayan kadınlar Ekim Devriminin saflarında savaştılar. Devrimin binlerce adsız kahramanını unutmayacağız. Bir de adlarını devrim tarihine kazımış kadın militanları!

16 Kasımda Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nde BDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş ve sol partilerin genel başkanlarının katılımıyla, BDP üye ve yöneticilerine ve Kürtlerin demokratik haklarını sahiplenen aydınlara dönük tutuklama furyasını protesto eden bir basın açıklaması düzenlendi.

Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Taner Yıldız’ın “Cumartesi de mesai yapılsın, mesai saatleri 6’da başlasın” önerisinin ardından patronlar, yıllardır hasretle bekledikleri bu sözleri şiddetle destekleyen açıklamalarda bulundular. Hem enerji tasarrufu açısından hem de verimliliği artıracak bir formül olarak ortaya konan bu parlak fikrin ardından patronlar, “Cumartesi yetmez, Pazar günü de iş günü olsun” dediler. Öyle ya gönüllerinden geçirdiklerini bakan bir çırpıda söyleyivermişti.

Marksistler, türban sorununu farklı sınıfların kadınlarının farklı boyutlarda yaşadığını da ortaya koyarlar ve emekçi sınıfların kadınlarını toplumsal baskıdan, cinsel ayrımcılıktan ve her türlü esaretten kurtulmak üzere sınıf mücadelesinde saf tutmaya çağırırlar. Zira, ister başı açık ister kapalı olsun, kapitalizmin boyunduruğundan kurtulmadıkça emekçi kadınların özgürleşebilmeleri mümkün değildir.

Jones Ana'nın özyaşamöyküsünün 8.bölümü.
Birleşik Maden İşçileri sendikasının kasasındaki 90 bin dolarla baharda başlayan taşkömürü madencilerinin grevi sonbaharda bittiğinde, sendikanın varlıkları bir milyon doların üstündeydi. Grev tamamen barışçıldı. Maden işçileri halkın desteğini almıştı. Kömür ocakları tümüyle durmuştu. Fabrikalar ve demiryolları kömürsüz kalmıştı. Sonbahara doğru New York kıvranmaya başladı. Ekim ayında, Roosevelt, Kömür Üreticileri Birliği’nin başkanı “Kutsal Hak Sahibi Baer”i ve kömür işletmelerinin diğer temsilcilerini Washington’a çağırdı.

%99 olmanın bilincinde olmak, yani toplumun büyük çoğunluğunun küçük bir azınlık karşısında çıkarları ortak bir bütün oluşturduğunu fark etmek önemli bir şey. Bunun sınıfsal ayrım çizgilerinin varlığının popülarize edilmiş bir anlatımı olduğu açık. Ancak işçi sınıfı açısından asıl odaklanılması gereken nokta şurasıdır: örgütsüz ve perspektiften yoksun bir kitle %99 bile olsa, o küçücük görünen %1’in karşısında güçsüz, dermansız kalabiliyor. O nedenle Marx’ın uzun zaman önce işçi sınıfı için bilimsel temellere dayalı sınıf bilinci ve örgütlülüğün önemini vurgularken dediği gibi: “Bir tek başarı öğesine sahipler: sayıları; ama sayı, ancak güç birliği ile birleştiğinde ve bilgi ile yönlendirildiğinde terazinin kefesinde bir ağırlık haline gelir.”

Sıra Kimde İnisiyatifi “KCK oprerasyonu” adı altında tutuklanan Ragıp Zarakolu, Büşra Ersanlı, Kemal Seven, Mustafa Avcı ve diğer tutuklular için bir basın açıklaması ve yürüyüş eylemi gerçekleştirdi. 4 Kasım günü Galatasaray Lisesi’nin önünde toplanan ve çeşitli siyasi kurumlardan oluşan kitle, Taksim tramvay durağı istikametine doğru yürüyüşe geçti.

Kürt sorununda ibre saldırılar, baskılar yönünde ilerlemeye devam ediyor. Şovenist hezeyan Çukurca baskınından sonra tam gaz tırmandırılıyor. Başta sınır bölgelerinde olmak üzere Kürt illerinde askeri operasyonlar sürerken, birçok yerde ise faşist çeteler polis eşliğinde BDP binalarına ve Kürtlere saldırıyorlar. Öcalan üç ayı aşkın bir süredir avukatlarıyla görüştürülmüyor. Medya Kürtlere karşı 90’lı yılları aratmayacak bir dil kullanıyor.

Kapitalist devletler “krizi önleme” adı altında batan tekelleri kurtarma paketleri hazırlayıp faturasını işçi sınıfına kesiyorlar. Bunun anlamı emekçiler için daha çok çalışma, hak gaspı, işsizlik, yoksulluk ve sefalettir. Diğer taraftan alınan bu önlemler burjuva ideologları tarafından krizin içinden kısa sürede çıkılacağı, önlemler sayesinde krizin atlatılacağı şeklinde lanse edilip duruldu. Ne var ki kapitalist kriz derinleştikçe derinleşti ve yaşanan yeni gelişmelerle kendini sürekli dışa vurdu.

İnsanları ve doğayı hasta eden bu çürümüş sistemi yerle bir etmeden insanlık kurtulamayacak. Bir taraftan patlayan nükleer santrallerle milyonlarca insanın yaşamı riske atılıyor, insanlar ölüyor; öte taraftan bu büyük risk biline biline yenileri kuruluyor. Bir taraftan aşırı stoklar, satılamayan mallar; diğer yandan tam da bu nedenle yaşanan ekonomik kriz. Gene dünyanın bazı ülkelerinde yaşanan obezite ve aşırı kilo sorunu, öte taraftan açlık çeken milyonlar... Sistemin akıl dışı olduğunu gösteren yüzlerce çelişki saymak mümkün.

Ağızlarından salya akıta akıta sokaklara salınan faşist it sürüleri Kürt halkına karşı bir saldırı kampanyası organize etmeye çalışıyorlar. Gözlerimizin önünde tırmandırılmaya çalışılan bu sahneler ilk değildir. Tarih boyunca halkların arasındaki dostluğa, kardeşliğe balta vurmak isteyen egemen güçler bu saldırıları bizzat organize etmişlerdir.

Kürt sorununu baskı ve tutuklamalarla sona erdireceğini sanan AKP hükümetinin polis devleti uygulamaları devam ediyor. 2009’da başlayan tutuklamalar, 12 Haziran genel seçimler öncesi ve sonrasında da devam etti, baskı ve yasaklara, sınır ötesi operasyonlara hız verildi. Kürt hareketiyle birlikte toplumsal muhalefeti susturma operasyonu KCK tutuklamaları eşliğinde sürdürülüyor.