7 Haziran seçimlerine az bir zaman kala HDP’ye yönelik provokasyonlar devam ediyor. AKP ve Erdoğan, HDP’nin anti-demokratik seçim barajını yıkıp geçeceği korkusuyla saldırılarını arttırıyor. 18 Mayıs sabahı HDP’nin Adana ve Mersin il binalarına bombalı saldırılarda bulunulması ise saldırıların yeni bir boyuta taşındığını gösteriyor.

HDP’ye yönelik saldırılar son haftalarda tırmanarak artarken, 18 Mayısta Adana ve Mersin il binalarına yapılan bombalı saldırılar, provokasyon planlarında bir üst evreye geçildiğinin işaretini veriyor. Bu saldırılarda Adana’da 7 HDP’li yaralanırken, can kaybının yaşanmamış olması tümüyle tesadüftü.

Diyanet’in kaldırılmasının, zorunlu din dersinin kaldırılmasının, tüm inançlara eşit mesafede davranılmasının ve inanç özgürlüğünün garanti altına alınmasının kimsenin dini inancına zarar vermeyeceği ve halel getirmeyeceği açıktır. Dindar emekçilerin düşmanı, halkın çıkarlarını savunan sosyalistler, devrimciler veya bir bütün olarak demokrasi güçleri değil, ister sağcı olsun ister “solcu” gözüksün düzen partileridir. İşçiler, emekçiler, din istismarı yoluyla oy toplamaya, halkın dini duygularını kendi kirli çıkarlarına alet etmeye çalışan bu din bezirgânlarına haddini bildirmelidir!

Burjuvazi, kapitalist sistemin dünya çapında içine girdiği krizi atlatmak için savaşı tırmandırıyor. Üstelik burjuva güçlerin kendileri de dahil tüm insanlığın yok olmasına neden olacak nükleer silahları kullanacak kadar ileri gitmeleri de mümkündür. O nedenle işçi sınıfının dünyanın ve insanlığın yok oluşuna seyirci kalması mümkün değildir. Kapitalizm altında barış hayalden öteye geçemez. Dünyaya barışı ve özgürlüğü getirecek tek sınıf işçi sınıfıdır.

Bursa’daki metal işçilerin mücadelesi bir orman yangını gibi metal işçileri arasında yayılıyor. Dün Renault’un önü metal işçilerinin buluşma ve miting alanına dönüşürken, Mako, Çemtaş, Valeo, SKT, Rollmech, Delphi ve diğer fabrikalardan işçiler Renault işçilerini ziyaret ederek sınıf dayanışmasını yükselttiler.

Türk Metal çetesine, patronların dayatmalarına, düşük ücretlere, uzun iş saatlerine, kölelik koşullarına karşı başlattığınız mücadeleye selam olsun! Renault, Tofaş, Coşkunöz, Mako, Ototrim gibi fabrikalarda başlattığınız mücadele, başta metal olmak üzere tüm sektörlerden işçilere heyecan veriyor, örnek oluyor.

Tarih defalarca kanıtlamıştır ki, burjuva meclislerinden işçi sınıfı lehine “hak” ummak ham hayaldir. Gene tarihin gösterdiği üzere, işçiler sahip oldukları tüm hakları, burjuvaların lütfuyla değil, kendi mücadeleleriyle kazanmışlardır. İşçi sınıfının mücadele tarihi bugün de gidilecek yolu göstermektedir. Bir burjuva parlamentonun sınıfsal bileşimi ne olursa olsun, işçi ve emekçiler haklarını örgütlenerek, kendi temsilcilerini seçerek ve sendikalarını bürokrat sendikacılardan arındırarak alabilirler.

Ermeni yetimler için inşa edilmiş olan “Kamp Armen”e yıkım ekipleri girdi. Buna yükselen tepkiler, 9 Mayısta daha geniş çaplı bir dayanışma eyleminde ifadesini buldu. O gün orada olan Dayanışma TV, yaptığı haberde, Rakel Dink, Menderes Samancılar, Yetvart Danzikyan ve Deriteks sendika yöneticilerine de mikrofon uzatıyor.

İşçi ailelerinin hesap sorma bilinci geliştirmesi, işçi sınıfının mücadelesini de geliştirecektir. Bu nedenle sanıkların beraat ettirilmeleri engellenmeli, en ağır şekilde cezalandırılmaları sağlanmalıdır. Devlet kurumlarının dava kapsamına alınması ve bu davanın sonucu pek çok açıdan çok önemlidir. Ancak başta maden işçileri olmak üzere işçi sınıfı tüm bunları ancak güçlü bağlarla birbirine kenetlendiğinde başarabilir. Soma katliamı bir kez daha ortaya koyuyor ki, işçilerin kanını kömürün siyahına bulayarak servetler büyüten patronların sömürü düzenini yıkmak için, işçi sınıfının örgütlenmekten başka çaresi yoktur.

Tüm eksiklik ve zaaflarına rağmen, metal işçilerinin mücadeleye devam etmesi son derece olumludur. Yıllardır üzerlerinde biriken ölü toprağını silkip mücadeleye atılmaları, işçilere kuşkusuz çok şey öğretecektir. Her şeyden önce Türk Metal’in belinin kırılması kendi başına metal işçileri açısından büyük bir kazanım olacaktır. Hedeflenmesi gereken Türk-Metal’de somutlanan gangster sendikacılığı kararlı bir mücadeleyle metal sektöründen söküp atmak olmalıdır. Görev, proleter sınıf devrimcilerinin omuzlarındadır.

AKP hükümeti ile Japon hükümeti arasındaki Sinop’ta nükleer santral yapımını öngören anlaşmayı onaylayan yasa, Nisan ayı başında Meclis’te kabul edildi. Cumhurbaşkanı da yasayı hemen onayladı. Aynı günlerde Mersin’e yaptırılması planlanan Akkuyu nükleer santralinin deniz hidroteknik yapılarının projelendirilmesi ve inşası ihalesi Cengiz İnşaat’a verildi. Akkuyu Nükleer A.Ş., Cengiz İnşaat’a verilen ihalenin değerini açıklamadı. Akkuyu’ya yapılmak istenen santralin 7 yılda tamamlanacağı ve maliyetinin 22 milyar dolar olacağı öngörülüyor. Santralin 4800 MW elektrik üretme kapasitesinin olacağı ve –şayet nükleer kazalarla kesintiye uğramazsa– 60 yıl ömrü olacağı açıklanıyor.

Devrimci işçi sınıfının hafızasına mıh gibi çakılan faşist cellâtların başı Evren böylece nihayet öldü, ama 12 Eylül’ün hesabı kapanmadı. O hesap ancak, işçi sınıfının yükselteceği mücadeleyle, faşist darbenin perde arkasındaki sorumlusu olan sermayeden sorularak kapanacak.

Bugünlerde Kamp Armen’deki açık hak ihlaline son verilmesi için çeşitli eylemler örgütleniyor. Yıkım için gelen taşeron işçileri kampın hikâyesini dinleyince “biz bu yıkıma ortak olmayız” diyerek işi bırakıp geri çekildiler.

Son örneğini Yalova Valisiyle görmüş olduğumuz ceberut devlet anlayışı, bu topraklarda devletin şimdiye dek gerçek bir halk devrimiyle karşılaşmamış olmasının ürünüdür. Ne münferit bir vakadır, ne de sadece AKP dönemine hastır. İşçi sınıfı örgütlü gücüyle bu devletlûlara gereken cevabı vermediği sürece bu anlayışın örneklerini görmeye devam edeceğiz.

Sorun kaynak sorunu değil, sermayenin gaspı altında olan bu kaynağa el atmaktaki kararlılık sorunudur ve kaynakların sömürücü egemen sınıfa değil üretici sınıfa akıtılması için kapitalizmin yıkılması gerektiği gerçeği eninde sonunda kendini dayatmaktadır.