Demokrasi ve Barış Konferansı Daimi Koordinasyonu’nun çağrısıyla, 12 Eylülde İstanbul Akatlar Kültür Merkezi’nde “Kürt Sorunun Çözümü İçin Müzakere ve Barış İçinde Yaşama Hakkı” başlıklı bir konferans düzenlendi. Demokrasi ve Barış Konferansının ilk iki toplantısı, çözüm sürecinin tartışıldığı, çatışmasızlığın devam ettiği dönemlerde gerçekleştirilmişken, üçüncü konferans savaşın iyice körüklendiği bir ortamda toplandı. Tartışmalara Ortadoğu’daki emperyalist savaş, Kürt halkına karşı yürütülen kirli savaş, Kürt halkının özyönetim talebi, Cizre ve çeşitli bölgelerde devam eden şiddetli çatışmalar damgasını vurdu.

İranlı molla rejiminin Recai Şahr Hapishanesinde tutsak olarak tuttuğu sosyalist sendikacı Şahruk Zamani’nin 13 Eylülde gelen ölüm haberi karşısında büyük bir üzüntü ve öfke içindeyiz. Ailesine ve yoldaşlarına en içten başsağlığı duygularımızı iletirken, onun ölümünden doğrudan sorumlu olan İran molla rejimini bir kez daha lanetliyoruz. Şahruk Zamani’nin ve diğer politik tutsakların serbest bırakılması için yürütülen uluslararası kampanyalara UİD-DER olarak uzun süredir destek veriyorduk. Şahruk yoldaş da bu desteğimiz nedeniyle her fırsatta bizlere teşekkürlerini iletiyor ve çalışmalarımızı dayanışma mesajlarıyla destekliyordu.

12 Eylül’ün cellâtlarının hiçbiri bugün hayatta olmayabilir. Ancak onları görevlendiren, destekleyen ve koruyan burjuva düzen halen hayattadır. Ve 12 Eylül’ün yarattığı yıkımların belki de daha büyüklerini alttan alta hazırlamaya devam etmektedir. 12 Eylül’ün tüm kurumlarını, anayasasını hedefine koyan ama esas olarak onun hayat bulmasının asıl sorumlusu olan burjuva düzenin sorgulanmasını ve yok edilmesini amaçlayan kitlesel bir mücadeleyi örgütlemek önümüzde bir görev olarak durmaktadır. Ancak bunun yapılabilmesi için de işçi sınıfının bilinç ve örgütlülük düzeyinin ilerletilmesi olmazsa olmaz bir koşuldur. İşçi sınıfı devrimcileri, 12 Eylül faşizmi ile hesaplaşmanın yalnızca tarihsel bir sorumluluk değil aynı zamanda güncel bir mücadele konusu olduğu anlayışıyla işçi sınıfı içindeki çalışmalarını güçlendirmelidirler. İşçi sınıfı 12 Eylül ve burjuvazinin tüm saldırılarının hesabını sermayeye karşı mücadelesini başarıya ulaştırarak soracaktır.

Kampanyayı yürütenlerin samimiyetsizliği bir tarafa, dünyanın acımasızca tahrip edildiği kapitalist sistemde, ne kadar temenni edilirse edilsin daha kârlı olduğu sürece fosil yakıtlardan vazgeçerek %100 yenilenebilir temiz enerji kullanımını sağlamak dünyanın hiçbir ülkesinde mümkün değildir. Elbette Türkiye gibi kimi ülkelerde enerji politikalarının sonuçları daha acımasız ve yıkıcı boyutlarda olurken kimi ülkelerde bu dozaj daha az olabilir. Ama bu durum yukarıda sözünü ettiğimiz gerçeği değiştirmez. Bu nedenle görev savmak kabilinden yürütülen bu tür kampanyalar, kampanyaya iyi niyetle destek verip, gerçekten bu gidişe dur denmesini isteyen emekçileri kandırmak ve asıl çözümü gizlemek dışında bir işe yaramamaktadır. Dünyayı felâketten kurtaracak tek gerçek çözüm kapitalist sistemin ortadan kaldırılmasıdır.

Bugünkü ağır süreç sosyalistler için de büyük bir sınavdır. Havanın kurşun gibi ağır olduğu günlerde, tereddütsüz biçimde ezilen Kürt halkının yanında durmayı bilmek sonsuz ölçüde önem taşıyor. Şoven saldırılara karşı Kürt halkını yalnız bırakmamak, onunla devrimci dayanışma içinde olmak ve faşist saldırıları omuz omuza püskürtmek sosyalistlerin boynuna borçtur. Aslında bu görev sosyalistler bir yana kendine demokratım diyen ve tutarlı olmak gibi bir derdi olan herkesin görevidir.

Saldırı dalgası faşizan genelgelerle, yönetmeliklerle de destekleniyor. Yayınladığı bir genelgeyle polise “tereddütsüz silah kullan” emri veren hükümet, son olarak polis, ordu, jandarma, başsavcılık ve MİT’e gönderdiği bir genelgede de “her vesile ile devletin otoritesinin pekiştirilmesini, bütün kolluk kuvvetleri ve Türk Silahlı Kuvvetleri birliklerinin ihtiyaç duyulan her yerde görevlendirilmesini, herkesin kurallara uymasının sağlanmasını ve önceden belirlenmiş yerler ve güzergâhlar dışında toplantı ve gösterilere kesinlikle izin verilmemesini” buyurdu. İktidarını kaybetmemek uğruna ülkeyi yangın yerine dönüştürmekten çekinmeyen Erdoğan-AKP, faşizan adımlarını “ödüllü muhbirlik” yönetmeliğiyle taçlandırmayı da ihmal etmedi.

Türkiye ile IŞİD arasında inkâr edilemez ve kanlı-kirli bir ilişki, bir ittifak mevcuttur. Bu durum, Erdoğan-AKP iktidarının izlediği emperyalist siyasetin sonucu ve parçasıdır. Türkiye, başından beri Ortadoğu’da ve özellikle de Suriye’de yürüyen emperyalist savaşın tarafı konumundaydı. Devlete bağlı resmi ve gayri resmi güçler, Suriye’de savaşmaktadırlar.

Bugünlerde yükseltilen savaş çığlıkları, asker ve polis cenazelerinde tabutların kürsü gibi kullanılmasına varan kirli propaganda yöntemleri işçilerin zihinlerine bir kez daha çörekleniyor. Türk işçilerin önünde dizginsiz sömürü ve kirli savaşın kurbanı olmak ya da hangi kimlikten olursa olsun tüm işçilerle kardeşleşip asıl düşman olan patronlar sınıfına karşı birlikte mücadele etmek seçenekleri duruyor. Türk işçilerin, devletin Kürt işçilere ve Kürt halkına “ne yaptığını” anlaması, bu nedenle hayati önem taşıyor.

Haksız ve gerici savaşların yaratacağı yeni dengelerin işçi sınıfını ne zaman ayaklandıracağı önceden kestirilemez. Sosyal, siyasal, ekonomik sorunların etki gücü savaş dönemlerinde kat be kat artmaktadır. Ölümlerin ve çekilen sefaletin bedelinin bu durumun sorumlusu olan iktidara kesilmesi muhtemeldir. Savaşı sorgulayan ve emirlere karşı duran askeri-sivil eylemlerin artması da öyle. Bu durumda, yükselen öfke ve tepki hareketini yönetecek ve yönlendirecek sosyalist işçi örgütlerinin varlığı hayati önem taşıyacaktır. Dolayısıyla işçi sınıfının devrimci mevzilerini güçlendirmek yakıcı bir görevdir.