İşçinin Depremi

   Sallandı gene
   Dört bir yanı dünyanın…
   Japonya’dan Küba’ya sallandı.
   Bir yandan diğer yana
   Beşik gibi sallandı durdu.
   Burnu bile kanamadı da “keferenin”
   Olan gene,
   En alttakilere oldu.
   Yıkıldı damı üstüne,
   Sırtında “başları” taşıyan “ayakların”…
   Eli koptu,
   Ayağı koptu,
   Saçıldı yere ağıtları “başsızların”.
   
   Sallandı gene dünya
   Üst üste,
   Yan yana,
   Dalga dalga sallandı…
   
   Üst üste,
   Yan yana,
   Dalga dalga sallanıyor
   Yüzlerce,
   Binlerce yıldan beri…
   
   Heyhat!
   Bu nasıl bir mukadderat?
   Yıkılıyor evleri başlarına “ayakların”.
   
   Fakat,
   Yaklaşıyor tufanı “Başsızların”.
   Tufan-ı Nuh gibi yaklaşıyor.
   
   Ve bir daha
   Ve son kez
   Bütün her şey
   Bütün herkes
   Yaşamın o en üretken ağrısını duyarak
   Uyarak yeni bir dünya kurma çağrısına
   Sarsıp yıkacaklar nizamını “başların”.
   Deprem var evleri, 
   Deprem var saltanatları yıkar.