Bırak Ne Derlerse Desinler

 Şerrin gölgesi gittikçe yayılmakta,
 Kara dumanlar, et kokusu, zebani çığlıkları…
 Öyle bir şey gerek ki;
 Bir ezgi bu kadar mı saplanır yüreğe,
 Bir çocuk gözü bu kadar mı kıvrandırır,
 Bir gözyaşı süzülmez mi sıcacık? 
 Midemiz bulanıyor
 Alnımızdaki tomurcuk ter, bunalıyor…
 Ey her yerde çınlayan tarih!
 Yanardağ olsan patlardın ya!
 Bil ki bu çılgın ateş,
 Bu deli gömleği dünyaya dar geliyor!
 Öyle bir şey gerek ki;
 Susmak gibi değil, medet ummak gibi hiç değil
 Tek başına bağırmak, parçalanmak da değil
 Bu basınca karşı duracak düşünce, sadece bilmek gibi değil
 Nerededir bu çare, bu “yeni” dedikleri dönemde?
 Boşuna yorulma, bulundu yüzyıllar önce
 Sadece iyi düşün ve hatırla
 Hurafeler cirit mi atıyor, bırak
 Kulak asma, eskimez o kudret.
 Onda bunda şunda değil hem de; bizde!
 Cellatların “biz”inde dediği biz değil elbet
 Altını kalınca çizmek gerek
 Biz cihanın inşacılarının bizi
 Biz yeryüzü cennetini yaratacakların biziyiz!
 Ta kendisiyiz üreten sınıfın ta kendisi!
 Bu koca kaos, bu döngü, cılız bir ipte sallanıyor!
 Sallandığı yerden kan damlıyor,
 Her damlada bir oyun peydahlanıyor.
 Bir seçimse oynayıp oynamamak, izleyip izlememek,
 Unutma, onurumuz takas edilecek değil.
 Bir seçimse boğulup boğulmamak
 Hayır! Onların denizinde değil,
 Kanlı, buzlu sularda boğulmak da nesi?
 Hayır dedik işte o kadar!
 Bizim kendi ışıklı deryamız var
 Kulaçsa kulaç, gerekirse suların en dibinden varılacak.
 Eyy sessizliğin perdesinde mayalanan öfke!
 Onlar farkında, sen de var farkına.
 Haydi, sen, ben, biz!
 Ve yanımıza henüz varamamış bizler!
 Hayat boşluk tanımazken bu seçim bizim!
 Unutma tek çıkar yol olduğunu
 Ve duy tarihin aksettirdiği sesi, ne kadar da net:
 Bırak ne derlerse desinler; sen yolunda yürü!