Ses

Kaldır başını, gör
Ne renk uyumu ilkbahar.
Güneşli bir gök, yemyeşil dağlar, çiçeğe durmuş ovalar.
Fabrikalarda durmadan çalışan insanlar.
Sahte bilge cılızca ses verdi bu tabloya,
Atladı üstüne döneklerle şarlatanlar
Atladı patronların medyası, reklâmcısı
Hep birlikte bağırdılar: “Elveda proleterya!”
İçi boş, kocaman bir gürültü kopardılar:
“Tarih sınıf mücadelesi tarihi değilmiş.
Ölmüş işçi sınıfı!”
Tarihin çarkı döndü.
Ağır ve sancılı,
Ama dönüyor işte.
Her şeyi yerli yerine oturtarak dönüyor.
Eridi gitti,
Sinek boku kadar bir leke
Düştü tablodan
Balmumundan kanatlar.
Ses verdiler ses,
Sesler.
Akıntıya karşı, tutum alıp
Ses verdiler.
Sesler.
Tarihin derinliklerinde, ter akıtılmış,
Sınavı verilmiş ses
Sesler.
Haykırdı bilge: “Marksizmin Işığında.
Büyüyen İşçi Sınıfı.”
Ses, kalabalıkta kendini aramaktır.
Hadi, herkes kendi sesine...
Kendi ikizine...