15-16 Haziran Ruhuyla Mücadeleye
Birleşik Metal-İş Sendikasının düzenlediği “15-16 Haziran” etkinliğine Gebze’den katılan bir grup işçiyiz. Etkinlik 13 Haziranda, İstanbul’da, bir okula ait kültür merkezinde düzenlendi. Yaklaşık 600 kişinin katıldığı bu etkinlik, gerçekten de 15-16 Haziran’a, onu yaratan işçi sınıfına yakışır bir nitelikteydi. Bizler bu etkinlikten duyduğumuz hazzı Marksist Tutum okurlarıyla da paylaşmak istiyoruz.
Açıkçası katılırken neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk. Gebze’den kaldırılan otobüslerle etkinliğin yapılacağı yere geldiğimizde görevliler bizleri gerçekten de çok iyi karşıladılar. Salon çok kalabalıktı. Çeşitli fabrikalardan ve sektörlerden işçiler bu sıcak atmosferde çok çabuk kaynaşmış görünüyorlardı. En çok dikkatimizi çeken şey, etkinliği hazırlayan arkadaşların işlerini çok ustaca yaptıkları oldu. Böyle coşkulu ve etkileyici bir 15-16 Haziran etkinliği beklemiyorduk doğrusu. Şurası bir gerçek ki, bütün salonun çok etkilendiği belliydi.
Türkiye işçi sınıfı hareketinin cumhuriyetin ilanından 15-16 Haziran 1970’e kadarki kesitinin bir özeti niteliğinde olan sunum, çeşitli şarkılarla, marşlarla, şiirlerle, hareketli ve hareketsiz görüntülerden oluşan bir sinevizyon gösterimiyle desteklenmişti. Ve bütün bunları, sendikalı ve sendikasız işçilerin oluşturdukları “İşçi Öz-Eğitim Grupları” hazırlamış ve sunmuştu.
Elbette sunumun ağırlıklı bölümünü 15-16 Haziran ve onun ortaya çıkmasına yol açan ulusal ve uluslararası koşullar oluşturuyordu. 1960’lar Türkiye’si, sol ve sosyalist fikirlerin yayılmaya başlaması, TİP’in kuruluşu, 1963 Kavel Direnişi, DİSK’in kuruluşu, Türkiye’de ve dünyada ’68 başkaldırısı, Derby İşgali, Demirdöküm İşgali, Sungurlar İşgali… Ve bütün bunlardan can korkusuna kapılan burjuvazinin, DİSK’i yok etmeye ve işçi sınıfının sendikal örgütlülüğüne ve haklarına saldırmaya kalkması.
Yaklaşık 2,5 ssat süren bu sunum, her anında dikkatleri toplamayı başaracak kadar mükemmelce hazırlanmıştı. Söylenen marşlar olsun, şiirler olsun, gözlerimizi dolu dolu yapan mim gösterisi olsun, salonda bulunan herkesi çok etkiledi. Bunları söyleyen ve oynayan arkadaşların, işlerini severek, isteyerek ve inanarak yaptıkları her haliyle belli oluyordu.
Salonda o günleri yaşayanlar da bulunuyordu ve etkinlikten sonra, bizi o günlere tekrar götürdünüz diyerek, sunumu hazırlayanlara en içten duygularını ifade ettiler. Biz de dahil pek çok işçinin gönlünde aynı hisler, dilinde aynı ifadeler vardı: “Böyle olduğunu bilseydik daha çok arkadaşımızı getirirdik!” “Böyle bir sunum neden çok daha büyük salonlarda, binlerce işçiye yapılmıyor?”
Etkinlik biz işçilerin kendi sınıflarının tarihini bilmeleri ve bundan dersler çıkarmaları gerektiğini bir kez daha hatırlattı. İşçiler dönem dönem çok sessiz görünebilir ve hareketsiz durabilir. Fakat kapitalizme karşı her an ve ani tepki verebilirler. 15-16 Haziran’da da böyle bir tepki verilmiştir. İşçiler burjuvaziyi alaşağı edecek bir potansiyeli her an içlerinde barındırmaktadırlar. Ama bunun için birliğe ve örgütlülüğe ihtiyacımız var.
Selam olsun 15-16 Haziran’ı yaratanlara!
Selam olsun aşılacak yeni 15-16 Haziranlara!
15 Haziran 2004
